خبرگزاری فرانسه در گزارشی به بررسی «تاکتیک‌های خلاقانه» مردم ایران پرداخته که به‌رغم سرکوبگری شدید پلیس و دستگاه امنیتی رژیم، اعتراضات ضدحکومتی در این کشور را بیش از یک ماه زنده نگه داشته است.
مهمترین این تاکتیک‌ها شاید این باشد که معترضان در مکان‌های بزرگ و باز جمع نمی‌شوند، بلکه به صورت خودجوش و سریع در جاهای جمع و جور و کوچکتری گرد هم می‌آیند، اعتراض می‌کنند، و پراکنده می‌شوند، که باعث شده رهگیری آنها دشوار شود.
رانندگان در حمایت از معترضان بوق می‌زنند و خیابان‌ها را با اتومبیل‌های خود مسدود می‌کنند تا جلوی پلیس را بگیرند. مردم همچنین خیابان‌ها را با سطل‌های زباله در حال سوختن و در برخی موارد اتومبیل‌های سرکوبگران واژگون‌شده بسته‌اند.
جوانان هنگام تظاهرات نقاب می‌زنند؛ موبایل‌های خود را در وضعیت «هواپیما» قرار می‌دهند تا قابل ردگیری نباشد؛ و لباس‌های اضافی با خود می‌برند تا اگر سرکوبگران آنها را با رنگ نشان‌گذاری کرد، لباس خود را عوض کنند.
در اقصی‌نقاط تهران دیده شده که معترضان پارچه‌هایی به شکل عبا و عمامه را از درخت یا پل‌های عابر پیاده روی بزرگراه‌ها آویزان کرده‌اند.
دختران نوجوان دانش‌آموز نیز با روش خود به اعتراضات ضدحکومتی پیوسته‌اند. آنها در مدرسه پشت خود را به دوربین می‌کنند و حجاب‌شان را برمی‌دارند.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، آنهایی که می‌ترسند به خیابان بروند، برای اعتراض به روش‌های دیگری متوسل شده‌اند. مثلا حوض‌های تهران یکی پس از دیگری به رنگ خون درآمده‌اند تا کشتار معترضان توسط سرکوبگران رژیم را برجسته کنند. دانشجویان هم دست‌شان را به رنگ خون قرمز می‌کنند و فیلم می‌گیرند.
جایی در شهرک اکباتان تهران معترضان تصویر بزرگ مهسا امینی را روی دیوار یک مجتمع مسکونی انداخته‌اند، و مردم از پشت پنجره یا روی بام، که از دسترس نیروهای سرکوبگر خارج است، علیه رژیم اسلامی حاکم بر ایران شعار می‌دهند.
به گفته خبرگزاری فرانسه، گرچه اعتراضات ضدحکومتی مردم ایران دچار «اوج و حضیض» می‌شود، اما به سطحی از پیوستگی و پایداری رسیده که در هیچ‌کدام از اعتراضات پیشین علیه رژیم مشاهده نشده بود.
کارشناسان می‌گویند هرچه اعتراضات مردم ایران طولانی‌تر و گسترده‌تر می‌شود، احتمال اینکه بتواند به یک انقلاب سرتاسری تبدیل شده و رژیم اسلامی را به زیر بکشد بیشتر می‌شود.
