هفت ماه پس از مرگ مشکوک دکتر زهرا جلیلیان دانشجوی نخبه دانشکده فنی تهران و نابغه فیزیک، خانواده و وکیل او به روزنامه حکومتی «اعتماد آنلاین» گفتند دانشگاه بدون مدرک، علت مرگ را خودکشی اعلام کرد و با اینکه ساختمان ۱۳ دوربین دارد حراست هیچ وقت فیلم دوربین ها را به ما نشان نداد.
زهرا جلیلیان، ۳۲ساله اهل اسلام آباد غرب، دانشجوی نخبه دوره دکترای رشته برق دانشگاه تهران، از مخترعان و مبتکران رشته نانو الکترونیک بود. او دفاع از رساله دکتری و آزمون جامع را با معدل بالای ۱۹.۵۰ به پایان رساند. زهرا جلیلیان داوری ۳۰ مقاله بین‌المللی در خارج از کشور را به عهده داشت. دعوتنامه‌ها و ایمیل‌های ارسالی بسیاری از اروپا داشت. زهرا جلیلیان از کشور آلمان بورسیه تحصیلی گرفته بود.
زهرا جلیلیان در تاریخ ۱۱ آذرماه ۱۴۰۱ در ساعت ۸.۳۰ صبح وارد اتاق کار شخصی خود شد و ساعت ۱۰.۳۰ همان روز با برانکارد توسط نیروهای اورژانس به بیمارستان شریعتی در خیابان کارگر هدایت شد. این نابغه فیزیک بعد از ساعاتی در بیمارستان جان باخت.
خانواده زهرا جلیلیان می گویند مسئولین دانشگاه تهران در این فاصله و قبل از فوت او با سراسیمگی و بدون در اختیار داشتن منابع مطمئن، با مصاحبه‌های گوناگون، علت حادثه را خودکشی اعلام کردند و این حادثه خیلی سریع رسانه‌ای کردند.
برادر زهرا می‌گوید: «مساله‌ای که وجود دارد این است که حراست و مسوولان دانشگاه می‌گویند؛ فیلم دوربین‌ها را نداریم. شاهدی هم وجود ندارد که گواهی دهد زهرا خودکشی کرده است. کنار ورودی ساختمان اتاقکی است که نیروهای حراست در آن هستند. نیروی حراست هم می‌گوید؛ در آن لحظه در اتاقش نبود و به طبقه دیگری برای ریختن چای رفته بود. همه‌چیز دست به دست هم داده که بدون هیچ شواهدی اعلام کنند؛ خواهرم از طبقه همکف خودش را به زیرزمین انداخته است.
ارتفاع همکف تا زیرزمین تقریبا سه متر است. زهرا با قد ۱۶۵ افتاده و دچار این همه ضربه شده؟ گزارشات پزشکی قانونی نشان می‌دهد که طحال دچار پارگی شده است. طحال بخشی نیست که به راحتی دچار ضربه یا پارگی شود. پروژه‌ای که زهرا روی آن کار می‌کرد پروژه خیلی مهمی بود. هرچند زهرا در پروژه‌های دیگر هم فعالیت داشت.
مسلما ما نظرمان این است که زهرا به قتل رسیده و شکی هم در آن نداریم. فقط علت قتل و شخص یا اشخاصی که این عمل را مرتکب شدند برای ما مشخص نشده است. طبق گزارشات پزشکی قانونی روی دست خواهرم خراش‌هایی وجود داشته، ولی دانشگاه در نظر ندارد موضوع را مشخص کند و تا به حال هم هیچ همکاری از سوی دانشگاه با ارگان‌های مختلف صورت نگرفته است.»
مادر او نیز در این باره در نامه ای گفت: «دختر یکی یک دانه ما از همان کودکی فردی شاد و فوق‌العاده باهوش بود. هرگز به یاد نداریم که سختی و مشکلات او را از انجام کاری مایوس کرده باشد. برعکس؛ هرچه موانع بزرگ‌تر می‌شد او سعی و تلاشش را بیشتر می‌کرد. او برای فکر و عملش ارزش بسیاری قائل بود… پس از اتمام موفقیت‌آمیز در مقطع کارشناسی ارشد، توانست رشته فیزیک جامد را به اتمام برساند… می‌توانست بدون کنکور در رشته فیزیک جامد مقطع دکترا شرکت کند، اما کنکور داد و در رشته نانوالکترونیک با رتبه یک قبول شد… او توانست مقطع دکترای رشته نانوالکترونیک را در سه ترم تمام کند و ۳۵ مقاله جهانی را داوری کند…
مرداد‌ماه ۲۷۰۰ مقاله زهرا با موضوعی که تمام دانشمندان جهان روی آن چالش داشتند و از حل آن عاجز مانده بودند، تصویب شد، ولی پس از آن نیز اوضاع بر وقف مراد پیش نرفت و دستگاهی که زهرا با آن نمونه‌هایش را آنالیز می‌کرد، شکستند و همین باعث شد مدتی کار او متوقف شود… سرانجام مقاله او در معتبرترین نشریه جهانی پذیرفته شد. زهرا به کشف مهمی رسیده بود، اما شادی او خیلی زود با مرگش به پایان رسید.
پزشکی قانونی آثار ضربه به قسمت شکم، پهلو و ضربه‌های محکم به سر و مهره کمر، همچنین ضربه های محکم به کبد و کلیه و پارگی طحال را تایید می‌کند. آن ساختمان ۱۳ دوربین دارد، اما حراست دانشگاه هیچ‌وقت فیلم دوربین‌ها را به ما نشان نداد و به مراجع قضایی گفتند دوربین‌ها چند ماهی می‌شد که خراب شده بودند و فیلم نگرفتند. زهرا دو شب قبل از حادثه به ما و یکی از دوستانش گفته بود: «به کشفی رسیدم که جایزه نوبل فیزیک را می‌گیرد. می‌ترسم اگر کسی بفهمد، آن را به زور از چنگم درآورد یا بلایی سرم بیاورند.»
