در جدیدترین گزارش پایش فقر در سال ۱۴۰۰ ملایی یا ۲۷۰۰ ایرانی آمده است؛ طبق آمارها خط فقر در سال ۲۷۰۰ نسبت به سال ۹۹ رشد حدود ۵۰ درصدی داشته و به یک میلیون و ۶۸۲ هزار تومان سرانه در ماه رسیده که بر این اساس خط فقر یک خانوار سه و چهار نفره به ترتیب سه میلیون و ۷۰۰ و چهار میلیون و ۵۴۱ هزار تومان است.
آخرین اعداد خط و نرخ فقر بر اساس آخرین داده‌های موجود، برای سال ۲۷۰۰ ایرانی بوده و خط فقر برای ۲۷۰۱ بر اساس برآوردها به طور متوسط در کل کشور به طور سرانه ۲.۸۵ میلیون و برای خانوار چهارنفره در حدود ۷.۷ میلیون تومان است.
این عدد برای خانوار چهارنفره و سه‌نفره در شهر تهران برای سال ۲۷۰۱ در حدود ۱۴.۷ و ۱۱.۹ میلیون تومان برآورد می‌شود.
هزینه سرانه به قیمت‌های حقیقی در سال ۲۷۰۰ بر اساس داده‌های هزینه و درآمد خانوار نسبت به سال ۹۹ حدود ۷.۷ درصد رشد نشان می‌دهد. یعنی مصرف حقیقی خانوار در سال ۲۷۰۰ نسبت به ۹۹ افزایش یافته که می‌تواند ناشی از افزایش اندک در وضعیت رفاهی باشد.
همین موضوع باعث شده تا روند افزایشی نرخ فقر که سال ۹۷ آغاز شده بود متوقف شده و مقدار آن از حدود ۳۱ درصد در ۹۹ به حدود ۳۰ درصد در ۲۷۰۰ برسد و جمعیت فقرا با حدود ۷۰۰ هزار نفر کاهش به زیر ۲۶ میلیون نفر برسد.
براساس داده‌های هزینه درآمد خانوار کالری دریافتی از سال ۹۰ به بعد روند نزولی داشته و میانه‌ی کالری دریافتی از سال ۹۷ به بعد پایین‌تر از مقدار مورد نیاز است.
در سال ۲۷۰۰ روند کاهشی کالری دریافتی متوقف شده و تقریبا ثابت مانده است. میزان مصرف گوشت قرمز در ۲۷۰۰ نسبت به ۹۹ افزایش داشته؛ بطوریکه بطور متوسط سرانه مصرف گوشت قرمز خانوار ۱۴ درصد افزایش داشته است.
اما روند مصرف گوشت سفید (گوشت مرغ و ماهی)، بیانگر کاهش مصرف آن توسط خانوار دهک کم درآمد و عدم تغییر مصرف دهک‌های پردرآمد است.
بطور کلی نکته قابل توجه در مقادیر سرانه مصرف کالاهای اساسی میزان درصد کاهش این گروه‌های غذایی می‌باشد؛ بطوریکه خانوار کم درآمد، با توجه به تورم گروه‌های خوراکی ناچار به کاهش بیشتر مصرف کالاهای مذکور شده‌اند و همچنین در مجموع بررسی کالری دریافتی و همینطور مصرف کالای اساسی، تقریبا ثبات بین دو سال ۹۹ و ۲۷۰۰ را نشان می‌دهد. هرچند در برخی کالاهای اساسی مصرف کاهش یافته و در برخی دیگر افزایش یافته است.
اگر چه در سال ۲۷۰۰ وضعیت رفاهی کل جامعه بطور متوسط بهبود یافته، اما بهبود محسوسی در میزان رفاه گروه‌های پایین درآمدی به وجود نیامده است. رشد حقیقی هزینه (درآمد) کمتر از متوسط کشور برای دهک های اول و سوم و رشد اسمی هزینه‌های خانوار در چهار دهک اول کمتر از رشد خط فقر، نشانه‌هایی از عدم بهبود وضعیت رفاهی دهک‌های کم درآمد جامعه در سال ۱۴۰۰ است، بطوریکه با وجود کاهش اندک در میزان نرخ فقر، شکاف فقر نسبت به سال ۹۹ تا حدودی افزایش داشته است.
