خبرنگار بی بی سی در خاورمیانه، لوسی ویلیامسون گزارش مفصلی از تجاوز، خشونت جنسی و قطع عضو زنان تهیه کرده است؛
چندین نفر که در جمع‌آوری و شناسایی اجساد کشته‌شدگان در حمله حماس شرکت داشتند به ما گفتند که نشانه‌های متعددی از تعرض جنسی، از جمله شکستگی لگن، زخم، بریدگی، و پارگی دیده‌اند و قربانیان از کودکان گرفته تا نوجوانان و بازنشستگان را شامل می‌شده است.
شهادت ویدئویی شاهدان عینی در فستیوال موسیقی نووا، که پلیس اسراییل به خبرنگاران نشان داد، جزئیات تجاوز گروهی، قطع عضو و اعدام یک قربانی را نشان می‌دهد. ویدئوهای بدن عریان و خونین زنان که حماس در روز حادثه گرفته و عکس‌های اجساد که بعد از حادثه در محل گرفته شده، حاکیست که زنان هدف حمله جنسی مهاجمان قرار گرفته‌اند. تصور می‌شود شمار کمی از قربانیان برای بازگو کردن تجارب خود جان به در برده باشند.
تصویر آخرین لحظات زندگی آنها با کمک اظهارات بازماندگان، جمع کنندگان اجساد، خدمه سردخانه و تصاویر از محل‌های حمله ترسیم می‌شود. پلیس در جلسه‌ای خصوصی شهادت هولناک یک زن که در محل حمله در فستیوال نووا ضبط شده را به خبرنگاران نشان داده است. این زن تعریف می‌کند که تروریست های حماس را دیده که به یک زن تجاوز کردند، او را قطع عضو کردند، و آخرین مهاجم درحالی که به او تجاوز می‌کرد به سر او شلیک کرد.
یک زن که از او به عنوان «شاهد اس» نام برده می‌شود با حرکات دست و سر می‌گوید که تروریست ها قربانی را بلند می‌کردند و به نفر بعد در گروه خود می‌دادند. این شاهد می‌گوید: «او زنده بود. از پشت خونریزی می‌کرد.» او در ادامه توضیح می‌دهد که مردان اجزای بدن قربانی را در جریان تعرض بریدند. او گفت: «آنها پستان‌هایش را بریدند و در خیابان انداختند. با آن بازی می‌کردند.» او ادامه می‌دهد که قربانی به یک مرد دیگر که اونیفورم داشت داده شد. «این مرد دخول را انجام داد، و پیش از آنکه تمام کند به سر او شلیک کرد. او حتی شلوارش را بالا نکشید؛ شلیک کرد و ارضا شد.»
یک مرد که در این فستیوال شرکت کرده بود و ما با او صحبت کردیم گفت که «صداها و فریادهای کسانی که به قتل می‌رسیدند، به آنها تجاوز می‌شد و سرشان بریده شد را شنید.» او در پاسخ به این سوال ما که چطور می‌تواند – بدون دیدن – مطمئن باشد که فریادهایی که شنیده نشانه تعرض جنسی بود و نه سایر انواع خشونت، گفت که در زمان شنیدن صداها باور داشت که فقط می‌تواند صدای تجاوز باشد. او در بیانیه‌ای که از طریق یک سازمان حمایتی منتشر کرد آن را «غیرانسانی» توصیف کرد. او در این بیانیه گفت: «برخی زنان پیش از آنکه جان ببازند مورد تجاوز قرار گرفتند، برخی درحالی که مجروح بودند مورد تجاوز قرار گرفتند، و برخی هم مرده بودند که تروریست‌ها به پیکر بی‌جان آنها تجاوز کردند. من عاجزانه می‌خواستم کمک کنم، اما کاری از دستم بر نمی‌آمد.»
پلیس می‌گوید که آنها روایت شاهدان عینی «متعددی» را درباره تعرض جنسی در اختیار دارند، اما نگفت دقیقا چند نفر. وقتی با آنها صحبت کردیم، هنوز با هیچ یک از بازماندگان مصاحبه نکرده بودند.
مِی گولان، وزیر توانمندسازی زنان اسراییل، به بی‌بی‌سی گفت که چند قربانی تجاوز یا تعرض جنسی از حملات جان به در بردند و همه آنها درحال حاضر تحت معالجات روانپزشکی هستند. او گفت: «اما خیلی، خیلی کم. اکثریت آنها به طرز بی‌رحمانه‌ای کشته شدند. قادر به صحبت نیستند – نه با من، نه با اعضای دولت (یا) رسانه‌ها.»
ویدئوهایی که حماس گرفته شامل تصاویر یک زن است که دستبند به او زده شده و گروگان گرفته می‌شود درحالی که بازوهایش زخمی است و شلوار او در ناحیه نشیمنگاه آغشته به خون است. در سایر ویدئوها، زنان درحالی توسط تروریست ها منتقل می‌شوند که به نظر می‌رسد عریان یا نیمه‌عریان باشند. عکس‌های متعددی که بعد از حمله گرفته شده اجساد زنانی که از کمر به پایین عریان هستند یا لباس زیر آنها پاره شده، پاهایشان باز شده، و نشانه‌های آسیب در اجزای جنسی و پاها دیده می‌شود را نشان می‌دهد.
دکتر کوچاو الکایام لِوی، کارشناس حقوقی در موسسه روابط بین‌المللی دیویس در دانشگاه عبری گفت: «فقط آگاهی از اینکه آنها می‌دانستند می‌خواهند با زنان چه کنند لرزه به بدنم می‌اندازد: بریدن اجزا، قطع اندام تناسلی، تجاوز. دانستن‌اش وحشت‌آور است.»
وزیر زنان مِی گولان به من گفت: «من حداقل با سه دختر که به خاطر شرایط سخت روانی به دلیل مشاهده تجاوز در بیمارستان هستند صحبت کردم. آنها خود را به مردن زدند و این حوادث را دیدند، و همه چیز را شنیدند. و قادر نیستند آن را هضم کنند.»
یاکوو شابتای، رئیس پلیس اسراییل، گفت که سخن گفتن برای بسیاری از بازماندگان حملات سخت است و به تصور او برخی از آنها هرگز قادر به ادای شهادت درباره آنچه دیده‌اند یا تجربه کرده‌اند نخواهند بود. او گفت: «۱۸ مرد و زن جوان در بیمارستان‌های سلامت روان بستری شده‌اند چون دیگر قادر به هیچ کاری نبودند.»
گزارش می‌شود که سایرین به خودکشی گرایش دارند. یکی از کسانی که با تیم‌های رسیدگی به بازماندگان کار می‌کند به بی‌بی‌سی گفت برخی از آنها خودکشی کرده‌اند. یکی از کسانی که از سوی سازمان مذهبی زاکا برای جمع‌آوری اجساد داوطلب شده بود نشانه‌های شکنجه و قطع عضو را اینگونه توصیف کرد؛ این شامل یک زن باردار می‌شد که رحم او پیش از کشته شدن پاره شده بود و جنین او درحالی که در بدنش بود چاقو خورده بود.
یک داوطلب دیگر به نام ناچمان دیکزتنا شهادت کتبی خود را دایر بر این که شاهد اجساد دو زن در کیبوتص بئری بوده که دست‌ها و پاهای آنها به یک تخت بسته شده بود ارائه کرد. در این بیانیه کتبی آمده است: «یکی با یک چاقو که در واژن او فرو رفته بود هدف ترور جنسی قرار گرفته بود و همه اجزای داخلی بدن او خارج شده بود.» او می‌گوید که در محل فستیوال سرپناه‌های کوچک «پر از تلی از اجساد زنان بود.» لباس آنها از بالا پاره شده بود اما باسن آنها کاملا عریان بود. تل‌های متعددی از زنان… وقتی از نزدیک به سر آنها نگاه می‌کردید، جای یک تک‌تیر در مغز آنها دیده می‌شد.» صدها جسد توسط داوطلبان از نقاط مورد حمله جمع شده است.
یک سرباز دیگر که از ما خواست فقط نام اول او، آویگاییل، را استفاده کنیم گفت: «مسلما متعدد است. راحت نمی‌شود گفت. من به چیزی بیش از چند جسد سوخته رسیدگی کرده‌ام و اصلا نمی‌دانم که پیش از مرگ چه حالی داشتند. اجسادی هم هست که نیمه پایینی آنها مفقود است و نمی‌دانم که آیا به آنها تجاوز شده. اما در مورد زنانی که شواهد تجاوز در آنها آشکار است، به اندازه کافی از آنها داریم. بیش از اندازه.»
دکتر الکایام-لِوی به من می‌گوید: «گاهی اوقات فقط بخش خیلی کوچکی از جسد باقی مانده. شاید یک انگشت، یک پا یا یک دست که سعی می‌شود شناسایی شوند. برخی سوخته و خاکستر شده‌اند. چیزی از آنها باقی نمانده… می‌خواهم بگویم که هرگز نخواهیم دانست چند مورد (تجاوز) وجود دارد.»
برخی از کسانی که روی این موضوع کار می‌کنند به طور خصوصی می‌گویند که «ده‌ها» قربانی وجود دارد اما فورا خواستار احتیاط می‌شوند که شواهد همچنان در حال جمع‌آوری است. کمیسیون غیرنظامی که دکتر الکایام-لِوی هدایت می‌کند و وظیفه آن جمع‌آوری شهادت درباره جرایم جنسی است، از جامعه جهانی خواسته است که وقایع روز ۷ اکتبر را به عنوان جنایت علیه بشریت شناسایی کند. او به من گفت: «ما شاهد الگوهای مشخص هستیم. پس تصادفی نبوده. با دستور مشخص انجام شده. این … تجاوز به عنوان نسل‌کشی بوده است.»
آویگاییل موافق است که شباهت‌هایی در نوع خشونت اعمال شده بر کسانی که اجساد آنها به پایگاه «شورا» منتقل شده وجود دارد. او گفت: «الگوهایی هست که گروه‌هایی از زنان در یک محل در معرض اعمال مشابهی قرار گرفته‌اند.»
«ممکن است گروهی از زنان باشند که به یک شکل مورد تجاوز قرار گرفتند، و ما شاهد شباهت‌هایی در اجساد آنها هستیم؛ و بعد مجموعه دیگری هست که به آنها تجاوز نشده اما با همان الگوی دقیق هدف اصابت چندین گلوله قرار گرفته‌اند. پس به نظر می‌رسد که گروه‌های مختلفی از تروریست‌ها از روش‌های مختلف خشونت استفاده کردند.»
یاکوو شابتای رئیس پلیس به خبرنگاران گفت: «این یک رویداد از قبل برنامه ریزی شده و سیستماتیک بود.»
