حسین مرعشی، دبیرکل حزب کارگزاران، در بخشی از صحبت‌های خود در نخستین نشست فصلی و حضوری دبیران اول استان‌ها با بیان اینکه ما نه از جمهوری اسلامی عبور خواهیم کرد، نه از ولایت فقیه و نه از قانون اساسی، اظهار کرد: ولی بر تفاوت‌های خود با برداشتی که حذف مردم در تئوری حکومت اسلامی را نزدیک می‌کند، تأکید می‌کنیم.
وی ادامه داد: «نمی‌خواهیم مجیزگوی وضع موجود باشیم که چند کرسی در مجلس بگیریم یا نگیریم. حرکت ما باید عادلانه، عاقلانه و در مسیر درست باشد. ما شکافِ مسئولیت و قدرت را در قانون اساسی می‌فهمیم اما هوشمندانه دریافته‌ایم کسانی که تمایل دارند در قانون اساسی بازنگری شود با هدف محدودسازی خواست و انتخاب مردم است. پس باید با همین قانون اساسی کار کشور را جلو برده و به سامان برسانیم».
مرعشی خاطرنشان کرد: «سال ۹۲ آقای هاشمی رد صلاحیت شد. اما با همکاری ایشان با آقایان خاتمی و ناطق و از خودگذشتگی آقای عارف البته بنا به اصرار آقای خاتمی توانستیم در انتخابات پیروز شویم».
او در ادامه گفت: «همانجا می‌بایست با آقای روحانی تکلیفمان را روشن می‌کردیم. اینکه کشور برای ما مهم است و کاری به قدرت نداریم معنا نداشت». او افزوده که «بعداز انتخابات [۹۲] آقای هاشمی به آقای روحانی اصرار کرد که آقای عارف را معاون اول خود بگذارد و آقای جهانگیری برود در وزارت کشور، اما ایشان نپذیرفت! آقای هاشمی، آقای خاتمی، آقای سیدحسن خمینی و آقای ناطق از آقای روحانی خواستند که آقای رحمانی فضلی را به عنوان وزیر کشور معرفی نکند اما ایشان قبول نکرد».
او از روزهایی روایت می‌کند که روحانی جواب تلفن هاشمی رفسنجانی را هم نمی‌داد: «کار به جایی رسیده بود که مع‌الاسف اگر آقای هاشمی با آقای روحانی تماس می‌گرفت، پشت خط نمی‌آمد و آقای نهاوندیان را می‌فرستاد که پیام آقای هاشمی را بشنود و به ایشان برساند».
مرعشی گلایه کرده که «چرا نباید پس از انتخابات هم آقای روحانی با آقای هاشمی و آقای خاتمی همکاری نزدیک داشته باشد؟ چرا همان ابتدا اصلاح‌طلبان با او تعیین تکلیف نکردند؟ عرصه سیاست که محل تعارف نیست! منافع کشور و ملت را که نباید قربانی تعارفات فردی کرد!».
او به انتخابات سال ۹۶ هم اشاره کرده که باز هم روحانی ساز مخالف می‌زده: «نظر آقای خاتمی، نامزدی یکی دو نفر دیگر در کنار آقای روحانی بود اما ایشان مخالف بود. من و آقای موسوی لاری و آقای کمالی خدمت آقای روحانی رسیدیم و پیشنهاد کاندیداتوری آقای جهانگیری را به ایشان دادیم. آقای روحانی گفت: پس آقای نوبخت هم نامزد شود که او خودش قبول نکرد. نتیجه، حدف آقای جهانگیری در بسیاری از تصمیمات اصلی از جمله انتخاب وزرا بود».
مرعشی میگوید: «ما همانجا باید می‌‌خواستیم آقای جهانگیری در اعتراض به این برخورد از دولت کناره‌گیری کند». مرعشی در حالی از لزوم کناره‌گیری جهانگیری پس از انتخابات ۹۶ میگوید که جهانگیری خود از اعضای شورای مرکزی حزب کارگزاران است و می‌توانستند همان زمان حساب خود را از روحانی جدا کنند ولی شاید «مصالح» آن زمان اقدام دیگری بوده است.
او کنایه‌ای هم به عارف سرلیست انتخابات مجلس ۹۴ در تهران و رئیس فراکسیون امید زده و گفته «پس از پیروزی در انتخابات مجلس، یک بار از آقای عارف پرسیده نشد که کارنامه شما درحوزه انتخابیه تهران چیست؟».
مرعشی از چگونگی انتخاب حناچی به عنوان شهردار تهران هم صحبت کرده: «بر سر انتخاب شهردار تهران، من، آقای کرباسچی، آقای قوچانی، آقای عطریانفر و خانم فائزه هاشمی پیش آقای خاتمی رفتیم و دلایل چهارگانه خود را درباره اینکه چرا باید آقای محسن هاشمی شهردار شود، ارائه کردیم. در پاسخ ایشان، نظرمان را درباره آقای حناچی پرسیدند!».
وی در پایان گفت: من به شدت به این بیت اعتقاد دارم که: «برو قوی شو اگر عزم زندگی داری/ که در نظام طبیعت ضعیف پایمال است» اگر می‌خواهیم حیات سیاسی داشته باشیم باید قوی شویم. از ویژگی‌های قوی شدن اخلاص است. اگر در نیات و انگیزه‌ها ناخالصی وجود داشته باشد، خدا به کمک کسی نمی‌آید. ویژگی دوم توانایی‌های علمی و فنی است و سوم اراده! «در» همیشه بر یک پاشنه نمی‌چرخد. نیروی سیاسی همیشه باید منتظر تغییرات سیاسی باشد. متاسفانه تمامیت‌خواهی جزو خصوصیت‌های چپ در ایران بوده است. همان‌طور که وقتی مجلس و دولت را دوستانمان گرفتند، دنبال بقیه‌اش هم بودند! اما کارگزاران به عنوان نیروی مدرن در سیاست ایران نباید این‌گونه باشد. اگر روزی اکثریت را همراه خود کردیم، باید به اقلیت هم احترام بگذاریم. ما باید مدرن بیندیشیم و مدرن و منصفانه عمل کنیم.
