چند روز پس از انتشار گزارشی درباره مذاکرات محرمانه رژیم اسلامی حاکم بر ایران و آمریکا در پایتخت عمان، روزنامه نیویورک تایمز جزییات بیشتری از این مذاکرات منتشر کرده است.
به نوشته فایننشال تایمز، این مذاکرات بیستم دی‌ماه در مسقط، پایتخت عمان، برگزار شد و مقام‌های عمان پیام‌ها را بین دو طرف منتقل می‌کردند.
بنابر این گزارش، برت مک‌گرک، مشاور کاخ سفید در امور خاورمیانه، و همچنین آبرام پیلی، معاون نماینده ویژه آمریکا در امور ایران، در هیات آمریکایی حضور داشتند و طرف ایرانی نیز علی باقری کنی، معاون وزیر خارجه رژیم اسلامی، بود.
نیویورک تایمز به نقل از مقام‌های آمریکایی گزارش داده که درخواست‌کننده این مذاکرات رژیم اسلامی حاکم بر ایران بود و عمانی‌ها قویا توصیه کردند که ایالات متحده آن را بپذیرد.
بنابر این گزارش، در این مذاکرات هیچ توافقی حاصل نشد و چند ساعت پس از خروج آقای مک‌گورک از این نشست، ایالات متحده در ۲۱ دی‌ماه مواضع متعدد حوثی‌ها را هدف حملات هوایی قرار داد و سه هفته بعد نیز به تلافی کشته شدن سه نظامی آمریکایی، به پایگاه‌های گروه‌های مرتبط با رژیم اسلامی در عراق و سوریه حمله کرد.
به نوشته نیویورک تایمز، از زمان آن مذاکرات تاکنون حمله به پایگاه‌های آمریکایی در عراق پایان یافته و در سوریه نیز تنها به چند مورد محدود بوده است.
این روزنامه به نقل از یک مقام ارشد آمریکا نوشته است که حضور ایالات متحده در این مذاکرات برای این بود که نشان دهد واشینگتن حتی با افزایش تنش‌ها همچنان برای پیگیری دیپلماسی با ایران آماده است، و «در صورت به نتیجه نرسیدن مذاکرات از زور استفاده خواهد کرد».
دو مقام رژیم اسلامی حاکم بر ایران هم به این روزنامه گفته‌اند ایران در این مذاکرات تاکید کرد که تروریست ها، به ویژه حوثی‌ها را «کنترل نمی‌کند» اما در صورت برقراری آتش‌بس در غزه می‌تواند از نفوذ خود بر آنها استفاده کند تا حملات را متوقف کنند.
رژیم اسلامی حاکم بر ایران هنوز واکنشی به گزارش نیویورک تایمز نشان نداده است اما در پی انتشار گزارش چند روز پیش فایننشال تایمز خبرگزاری ایرنا به نقل از «یک منبع آگاه» نوشت: «تبادل پیام‌ها و گفت‌وگوهای غیرمستقیم میان ایران و آمریکا صرفا محدود در چارچوب مذاکرات رفع تحریم است».
پس از توقف مذاکرات ایران و آمریکا برای احیای برجام، دو طرف چند بار به تبادل پیام‌ها اشاره کرده‌اند.
با این حال به نظر می‌رسد مذاکرات مسقط نخستین مذاکره، هر چند غیرمستقیم، بین دو طرف طی ۱۰ ماه بوده باشد.
