قاسم محبعلی، مدیرکل سابق اداره خاورمیانه وزارت خارجه و سفیر پیشین رژیم اسلامی حاکم بر ایران در مالزی و یونان در مصاحبه ای اعلام کرد اگر وزرای خارجه عربستان به روسیه سفر کنند، پوتین بلافاصله آن‌ها را در کرملین می‌پذیرد اما اگر وزیر خارجه رژیم اسلامی حاکم بر ایران به مسکو سفر کند، چنین دیداری صورت نخواهد گرفت. پوتین سطح رابطه خود با ایران را در یک مرتبه پایین آورد. رابطه تهران و مسکو، یک عشق یک طرفه است.
محبعلی در خصوص همکاری روسیه و رژیم اسلامی حاکم بر ایران گفته است: اتفاقی که در سوریه افتاد، یک توافق و هماهنگی مصلحتی بود که به موجب آن، ایران و روسیه با یکدیگر دست به همکاری زدند. مسکو و تا حدی دولت دمشق، موافق سیاست‌های تهران در قبال تل‌آویو و آینده سوریه نیستند. اسد در سال ۲۰۱۵ به ایران و حزب‌الله برای سرکوب مخالفین مسلح خود تکیه کرد، نه برای مقابله با اسرائیل. در سال ۲۰۱۵، روس‌ها بر این گمان بودند که بدون نیاز به دخالت آن‌ها و با ایفای نقش از سوی ایران و حزب‌الله، اسد در قدرت ماندگار می‌شود و مسکو می‌تواند وارد عمل شده و با تغییر سیاست خود، خواستار خروج تهران از سوریه شود. اما در این سال، حلب در دست مخالفین بوده و دمشق نیز در آستانه سقوط قرار داشت و از همین رو، روس‌ها به این نتیجه رسیدند که بدون دخالت روسیه، امکان باقی ماندن اسد در قدرت و تثبیت منافع و تفاهمات فیمابین وجود نخواهد داشت.
وی در ادامه، گفت: بنابراین از همان زمان، روسیه به صورت هوایی و ایران به کمک نیروهای خود از ملیت‌های پاکستان، افغانستان و عراق به شکل زمینی و پیشگام در سوریه وارد عمل شدند. الان آن موضوع به نوعی منتفی شده و با توافقاتی که روس‌ها با ترکیه کسب کرده و هماهنگی‌هایی که با واشنگتن و تل‌آویو در حال رسیدن به آن هستند، دیگر نیازی به حضور نیروهای زمینی و کلاسیک به آن شکل در سوریه وجود ندارد.
این دیپلمات وزارت خارجه رژیم، بیان داشت: بنابراین به نظر می‌رسد که ازدواج ایران و روسیه در سوریه مصلحتی بوده و ما در هیچ زمینه‌ای، چه در قفقاز، چه آسیای میانه، چه خزر و بخصوص در حوزه انرژی، اتحاد استراتژیکی با روس‌ها نداریم. حتی در سوریه نیز، منافع مشترک درازمدت نداریم. امنیت اسرائیل به نوعی، سیاست داخلی روسیه محسوب شده و بالغ بر ۲۰درصد جمعیت اسرائیل، روس‌تبار هستند. بنابراین، سیاست ایران و روسیه در قبال اسرائیل، هیچ سنخیتی با یکدیگر ندارد.
وی در پایان گفت: روس‌ها در قبال کشورهای عربی نیز به دنبال روابط نزدیک به دولت‌های منطقه خلیج فارس هستند و مثلا اگر وزرای خارجه قطر یا عربستان به روسیه سفر کنند، پوتین بلافاصله آن‌ها را در کرملین می‌پذیرد اما اگر وزیر خارجه ایران به مسکو سفر کند، چنین دیداری صورت نخواهد گرفت. به عبارت دیگر، پوتین سطح رابطه خود با ایران را در یک مرتبه پایین تعریف کرده و به قول معروف، رابطه تهران و مسکو، یک عشق یک طرفه است.
